Prestakall, þar sem ekki var lénskirkja heldur bændakirkja, oftast með fleiri en einni sókn.1Loftur Guttormsson, Frá siðaskiptum til upplýsingar. Kristni á Íslandi III. Reykjavík 2000, bls. 228-229. Sátu prestar þá einhverjar jarðir í prestakallinu.
Stundum voru prestum lagðar til uppihalds jarðir, sem þá kölluðust lénsjarðir eða mensaljarðir. Fór eftir atvikum, hvort prestar sátu þessar lénsjarðir, því að þær voru ekki endilega í nánd við kirkjurnar. Sem dæmi um þingabrauð með aðeins einni sókn má nefna Eiða, Mjóafjarðarþing og Meðallandsþing. Sama má segja um Kirkjubæjar-, Þykkvabæjar-, Þingeyra-, Reynistaðar-, Möðruvalla- og Munkaþverárklaustur.
Tilvísanir
| ↑1 | Loftur Guttormsson, Frá siðaskiptum til upplýsingar. Kristni á Íslandi III. Reykjavík 2000, bls. 228-229. |
|---|